موفقیت کشاورزی صنعتی در افزایش تولید مواد غذایی قابل انکار نیست، اما این موفقیت فقط از برخی جهات قابل دفاع است: باید در نظر داشت که کشاورزی صنعتی—به جز مواردی نسبتاً استثنایی—منجر به فرسایش یا تحلیل رفتن خاک نیز شد و می‌شود. اما کاهش کیفیت منابع خاک به معنای افت کیفیت محصولات غذایی و کاهش ویتامین‌ها و مواد معدنی موجود در آن‌ها نیز هست.
بذر، سرچشمه و سرآغازِ حیات و غذا است؛ هدیهٔ رایگان، زنده و کهنِ طبیعت به انسان‌ها و از نمادهای تنوّع زیستی و فرهنگی. چند دهه‌ای است که شرکت‌های فراملیّتی نظیر مونسانتو یا بایر بذرهای بومی جهان را به بهانهٔ توسعه و پیشرفت فن‌آوری و با ادّعایِ کار ارزش‌افزا بر روی آن‌ها، در قالبِ دست‌کاری‌های ژنتیکی و محصولات تراریخته تحت مالکیت انحصاری خود در می‌آورند.
بخش‌هایی از یادداشت «ایده‌ای به نام اقتصاد محلی» نوشتهٔ وندل بری.
راهِ حل‌های خوب چه راهِ حل‌هایی هستند و چه خصوصیت‌هایی دارند؟ این یادداشتِ کلاسیک و ماندگار توسط وِندل بری، شاعر، نویسنده و مزرعه‌دارِ آمریکایی نوشته شده است. او سه نوع راهِ حل را معرفی می‌کند: (۱) راهِ حل‌هایِ بدی که منجر به بروزِ مجموعه‌ٔ نوینی از مشکلات می‌شوند، (۲) راهِ حل‌هایِ بدی که فوراً وضعیتِ مشکلِ کنونی را بدتر می‌کنند؛ و (۳) راهِ حل‌هایِ خوب که در هارمونی با الگوهای بزرگ‌تر عمل می‌کنند. او به کمکِ چند مثال از کشاورزی و دامداریِ صنعتی برخی از مهم‌ترین خصوصیت‌های یک راه حلِ خوب را بر می‌شمارد و معیارهایی چهارده‌گانه برای آن ارائه می‌دهد. اگر چه تمرکزِ متن بر کشاورزی و دامداری است، اما بینش و درون‌مایهٔ آن به حوزه‌های دیگر صنعتی و اجتماعی نیز مربوط می‌شود.
مصاحبه با آقای دکتر محمدتقی فرور، از بنیانگذاران سازمان حفاظت محیط زیست ایران، دربارهٔ مدیریت محیط زیست. این نوشته اولین بار در ماهنامهٔ KWC (شرکت شیرهای بهداشتی ایران) منتشر شده است.
ارسطو، تولستوی، لیبیش و جارد دیاموند از قانونی مشابه صحبت می‌کنند که می‌تواند سرنوشتِ کشاورزیِ مدرن را تعیین کند.
واندانا شیوا یکی از اندیشمندان و فعالانِ مدنی تأثیرگذار و خستگی‌ناپذیرِ هندوستان است. تألیفات و فعالیت‌های او در زمینه‌ی حفظِ ذخایر زیستی و ژنتیکی، نگه‌داشتِ بذرهای بومی، ترویجِ کشاورزی ارگانیک و تجارتِ عادلانه شهرتِ جهانی یافته است. در این نوشته‌ی کوتاه با برخی از افکارِ او آشنا می‌شویم.
این مقاله نوشته‌ی «جیانلوکا سرا»، فعال محیط زیست و محقق است. او بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۱ از طریق سازمان‌های بین‌المللی مختلف در سوریه شاغل بوده و دولت سوریه را در پیشبرد برنامه‌های حفاظت از محیط زیست یاری می‌کرده است. او معتقد است که جنگ داخلی در سوریه نتیجهٔ گسترش بیابان و تخریب اکولوژی شکنندهٔ دشت‌های سوریه است. فرایندی که از ۱۹۵۸ یعنی زمانی که دروازه‌ی «سرزمین‌های مشترکِ متعلق به قبایل بادیه‌نشین» به روی چرای نامحدود دام‌ها گشوده شد، آغاز گردید. این امر نه تنها به فروپاشی اکوسیستم منطقه انجامید، بلکه نهایتاً منجر به تخلیه‌ی منابع آب و از میان رفتن کشاورزی منطقه‌های وسیعی از سوریه نیز شد. شکستِ دولت سوریه در یافتن راه‌کاری برای جلوگیری از این روند تخریبی، در نهایت به آشوب اجتماعی و جنگ داخلی انجامید.
طوفان‌های گرد و غبار چه هستند و چرا رخ می‌دهند؟ رابطه‌ٔ بین کشاورزی و فرسایش خاک چیست؟ آیا روش‌های نامناسب مدیریت خاک می‌توانند منجر به خشکسالی یا بروز طوفان‌های گرد و غبار شوند؟ ... در این نوشته، نویسنده ضمن شرح بحران بزرگی که در دههٔ ۱۹۳۰ در پی بروز طوفان‌های گرد و غبار در منطقه‌هایی وسیع از آمریکا رخ داد، به اهمیت خاک و شیوه‌های مدیریت درست آن می‌پردازد. با وجودی که از آن دوران تاکنون پیشرفت‌های مهمی در زمینهٔ روش‌های مدیریت خاک داشته‌ایم، نرخ از دست رفتن خاک در اثر فرسایش در اغلب نقاط جهان حتی در منطقه‌های توسعه‌یافته‌ای نظیر آمریکای شمالی و اروپای غربی به شکلی نگران کننده بالاست. در عین حال، از دست رفتنِ خاک در اثر تخلیهٔ مواد آلی، انتشار مواد سمی در خاک، افزایش غلظت گازهای گلخانه‌ای در جو و بارش باران‌های اسیدی نیز روی اکوسیستم خاک و تنوع زیستی آن تاثیرات مهمی می‌گذارند.
طرحی از یک هنرمند فلسطینی به نام خلیل رباح که ساکن رام‌آلله واقع در کرانه‌ی باختری رود اردن است. او در این طرح ناو هواپیمابری را تصویر کرده که سطح آن به مزرعه تبدیل شده است.