«جماعت‌گرایی» (communitarianism) نگرشی فلسفی است که بر پیوند و رابطهٔ بین فرد (individual) و اجتماع (community) تأکید میکند؛ به این معنا که علاوه بر به رسمیت شناختن فردیت انسان، بر نقش کلیدی اجتماع به عنوان محیطی که افراد زیست جمعی خود را در آن تجربه می‌کنند و در نتیجه نقشی کلیدی در تشخص و شکل‌گیری فردیت آن‌ها دارد تأکید میکند. در این نگرش، اجتماع و فرهنگ در ساختن انسان نقش اساسی بازی می‌کنند و اصالت فرد از طریق تکیه بر فضیلت و خیر در بهبود وضع جامعه شکل می‌گیرد. جماعت‌گرایان بر تعادل بین نیروهای فردی و اجتماعی، بین میراث تاریخی و فرهنگ جماعت و خودمختاری فردی، بین خیر عمومی و آزادی فردی، بین حقوق فردی و مسئولیت‌های اجتماعی تأکید می‌کنند و معتقدند هیچ‌کدام از این دو نگرش را نمی‌توان قربانی دیگری کرد.
اجتماع از افرادی تشکیل شده است که در یک مکان جغرافیایی زندگی می‌کنند و یا منافع و میراث تاریخی مشترکی دارند. در یک اجتماع هویت اجتماعی افراد و شخصیت آن‌ها تا حد زیادی توسط روابط جمعی آن‌ها شکل می‌گیرد، با این‌حال اندیشهٔ جماعت‌گرایی به صورت محدودتر بر فردگرایی (individualism) نیز تأکید میکند.
نسخهٔ قابل چاپهدف ما در مجلهٔ یوتوپیا افزایش دانایی عمومی دربارهٔ مشکلات اجتماعی و زیست‌محیطی است. مطالب مجله با عشق انتخاب، ترجمه و منتشر می‌شوند. بهترین و تنها دلگرمی برای ما این است: مطالب ما را بخوانید، درباره‌شان فکر کنید، با ما حرف بزنید!