«حاشیه‌نشین» یا «محلّه‌های حاشیه‌نشین» (slum) به محل سکونت جماعت‌های مهاجر و فقیر شهری گفته می‌شود. ساکنان این مناطق، اغلباً دسترسی اندکی به زیرساخت‌های شهری دارند و محل زندگی آن‌ها موقّتی، غیررسمی، یا با کیفیّتِ ساخت نازل است.
مناطقِ حاشیه‌نشین در کشورها و منطقه‌های مختلف وضعیت یکسانی ندارند. در برخی نقاط آن‌ها بیشتر به «آلونک‌نشین»، «زاغه‌نشین»، «حلبی‌آباد»، «گود‌نشین» یا «کَپَرنشین» نزدیک هستند (shanty town, squatter area)، در حالی‌که در برخی کشورهای دیگر آن‌ها شامل مناطق مسکونی‌ای هستند که دسترسی کافی به خدمات شهری مانند آب پاکیزه، برق و حضور مأموران ضابط قانون ندارند. اگر چه اصطلاحات مختلفی برای توصیف این جمعیّت‌ها و محل زندگی آن‌ها وجود دارد، کاربرد اصطلاحات جامع‌تر و معتدل‌تری نظیر «حاشیه‌نشینی» به معنای سکونت در «مسکن نابهنجار» یا «اسکان غیررسمی» در حال رواج یافتن است.
نسخهٔ قابل چاپهدف ما در مجلهٔ یوتوپیا افزایش دانایی عمومی دربارهٔ مشکلات اجتماعی و زیست‌محیطی است. مطالب مجله با عشق انتخاب، ترجمه و منتشر می‌شوند. بهترین و تنها دلگرمی برای ما این است: مطالب ما را بخوانید، درباره‌شان فکر کنید، با ما حرف بزنید! توجه داشته باشید که انتشار مطالب در یوتوپیا به معنای تأییدِ بی‌قید و شرطِ محتوای آن‌ها و یا حمایت از سوابق اجتماعی-سیاسی-فکری به‌وجودآورندگان‌شان نیست.
من در حوزهٔ مدیریت و مهندسی محیطی تحقیق و تدریس می‌کنم: چطور می‌توان کارآیی سیستم‌های شهری و صنعتی را از طریق مطالعهٔ سیستمی، ایجاد پیوندهای موثر بین آن‌ها و مدیریت بهتر پسماندها افزایش داد و ظرفیت‌ها و امکان‌های مختلف را ارزیابی نمود؟ در این حوزه سعی می‌کنم یک عمل‌گرا و ارائه‌دهندهٔ راه‌حل باشم. در پس‌زمینهٔ مطالعاتی‌ام علاقمند به تاریخ، مدرنیت، و شناخت و نقد قطعیت‌ها و اسطوره‌های معاصر هستم. در این حوزه سعی می‌کنم ارائه‌دهندهٔ پرسش‌های رادیکال و دشوار باشم. پیش از این، حدود هشت سال در صنایع بین‌المللی نفت و گاز در ایران و برخی کشورهای حاشیهٔ خلیج‌فارس کار کرده بودم.