دائم‌کشت، کشتِ دائمی یا پرماکالچر (Permaculture) به مجموعه‌ای از اصولِ طراحی زراعی و اجتماعی می‌گویند که هدفِ آن‌ها تقلید و به کارگیریِ مستقیمِ الگوها و خصوصیت‌هایی است که در اکوسیستم‌های طبیعی مشاهده می‌شود. این اصطلاح اوایل فقط به «کشاورزیِ دائمی» (permanent agriculture) اشاره داشت، اما بعدها مفهومِ آن به همه‌ی انواعِ کشت (permanent culture) گسترش یافت.
دائم‌کشت فلسفه‌ی همکاری با طبیعت و نه فعالیت علیهِ آن است. مشاهده‌ی دقیق و صبورانه را در مقابل کارِ بدونِ فکر تشویق می‌کند و همه‌ی کارکردهای گیاهان و جانوران را در نظر می‌گیرد و آن‌ها را به مثابهِ یک سیستمِ تک‌محصولی نمی‌بیند.
سه مفهومِ مبنایی در اخلاقِ دائم‌کشت عبارتند از:
اهمیت دادن به زمین (care for earth): سیستم‌های حیاتی باید بتوانند خود را تأمین کنند و ادامه و گسترش یابند. بدونِ زمینِ سالم، انسان‌ها شکوفا نخواهند شد.
اهمیت دادن به انسان‌ها (care for people): روش‌های مختلفی باید فراهم گردد تا انسان‌ها بتوانند به منابعِ ضروری برای ادامه‌ی حیاتِ خود دسترسی پیدا کنند.
بازگشتِ مازاد (return of surplus): بازگرداندنِ مازادها به سیستم، به گونه‌ای که منجر به تقویتِ دو اصلِ اخلاقی بالا گردد. پسماندها باید از طریقِ بازگشت به سیستم بازیافت شوند و تبدیل به موادِ مفید گردند. این اصل به «سهمِ منصفانه» (fair share) نیز معروف است، به این معنا که هر کدام از ما باید همان‌قدر از طبیعت سهم برداریم که قادر هستیم مازادِ آن‌را به طبیعت بازگردانیم.
نسخهٔ قابل چاپهدف ما در مجلهٔ یوتوپیا افزایش دانایی عمومی دربارهٔ مشکلات اجتماعی و زیست‌محیطی است. مطالب مجله با عشق انتخاب، ترجمه و منتشر می‌شوند. بهترین و تنها دلگرمی برای ما این است: مطالب ما را بخوانید، درباره‌شان فکر کنید، با ما حرف بزنید!