نطق خانم «اورسالا له‌گوین» (Ursala K. Le Guin) حین دریافت جایزهٔ بنیاد ملی کتاب آمریکا در نوامبر ۲۰۱۴. سخنرانی به زبان انگلیسی است که برای آن زیرنویس فارسی گذاشته‌ایم. چنان‌چه زیرنویس فارسی را نمی‌بینید باید آن‌را از داخل نمایش‌گر یوتیوب فعال کنید.
تولید صنعتی غذا به مسابقه‌ای برای افزایش کارایی تبدیل شده است. در این میان اما مسابقهٔ تولید انواع گوشت (مرغ، گاو، خوک) در دامداریهای عظیم صنعتی و مراکز تولید گوشت پرواری به وضعیتی دیوانه‌وار رسیده است. هزاران حیوان در محوطه‌ای کوچک نگهداری می‌شوند تا پروار شده و موعد کشتارِ آن‌ها سر برسد. منتقدان روش‌های صنعتی دامداری گاه آن‌را از لحاظ اخلاقی زیر سوال می‌برند، اما جنبه‌های زیست‌محیطی و بهداشتی (شیوع بیماری) آن‌را نمی‌توان نادیده گرفت. طی سال‌های اخیر، میشکا هه‌نر ((Mishka Henner)) هنرمند و عکاس بریتانیایی اقدام به گردآوری عکس‌های ماهواره‌ای از این دامداریهای عظیم کرده است. هدف او آشکار کردن پدیده‌ای شوم است که اغلب از چشم عموم پنهان مانده است. او ابتدا پروژه‌اش را با هدف عکس‌برداری از میدان‌های نفتی آغاز کرد. اما وقتی به عکس‌های ماهواره‌ای دامداریهای بزرگ مواجه شد حیرت زده شد. به گفتهٔ او مراکز تولید گوشت پرواری نمونه‌های بی‌نظیری هستند که به ما نشان می‌دهند صنعت تولید غذا تا چه حد انتزاعی و عجیب شده است.
چه کسانی و چرا پدیدهٔ تغییرِ اقیلم را انکار می‌کنند و علی‌رغم شواهد علمی گسترده، چشم‌هایشان را به روی آن می‌بندند؟ برای درک این پدیده می‌توانیم به چند تحقیقِ مهم که در سال‌های اخیر توسط محققان آمریکایی در دانشگاه ییل انجام شده مراجعه کنیم. نتیجهٔ این تحقیق‌ها نشان می‌دهد که رابطهٔ زیادی بین داشتن جهان‌بینی عمیقاً «برابرگرایانه» و «جماعت‌گرایانه» و پذیرفتن اجماع دانشمندان مبنی بر واقعی بودن خطر تغییر اقلیم وجود دارد. از آن طرف، افرادی که دارای جهان‌بینیِ عمیقاً «سلسله‌مراتب‌گرا»، «فردگرا» و «تقدیرگرا» هستند، اغلب با وفاقِ علمی دانشمندان دربارهٔ واقعی بودن تغییر اقلیم مخالفت می‌کنند.
صنعت جهانی نساجی، پوشاک و فَشن (به طور خلاصه صنعت فَشن) یکی از بزرگ‌ترین صنایع جهان است. ارزش سالیانهٔ محصولات تولید شده در این صنعت به بیش از یک و نیم تریلیون دلار (هزار و پانصد میلیارد دلار) می‌رسد. از هر شش نفر شاغل در جهان، یک نفر در صنعت فَشن مشغول به کار است. این صنعت یکی از جهانی‌‌شده‌ترین صنایع جهان است و ریشه‌های آن به دوران امپراطوری بریتانیا باز می‌گردد. اما این صنعت گناه‌کار است و گناهِ اصلی آن این است که سیستمی برپایهٔ تقلید‌کاری، بهره‌برداری، استثمار و تخریب محیط زیست را زیر نقابی از جنس «نوآوری» پنهان می‌کند.