تنشِ آب (water stress) به وضعیتی گفته می‌شود که آبِ موردِ انسان‌ها و اکوسیستم از میزانِ آب موجود کمتر است. تنشِ آب مفهومی جامع‌تر از «کمبودِ آب» (water scarcity) است. تنشِ آب جنبه‌های مختلفِ فیزیکی منابع آب مانند «کمبودِ آب»، «کیفیتِ آب» (water quality)، جریان‌های زیست محیطی (environmental flow) و دسترسی‌پذیری آب (accessibility of water) را در بر می‌گیرد.
تنشِ آب همچنین در صورتی رخ می‌دهد که دسترسی به منابعِ آب کافی وجود داشته باشد، اما مصرفِ آب به خاطر کیفیتِ نازل محدود شود. تنشِ آب به صورتِ کمّی و کیفی بر منابعِ آب تأثیر می‌گذارد. از لحاظِ کمّی، تنشِ آب به تخلیه‌ی بیشتر منابعِ آب شیرین منجر می‌شود؛ مثلاً برداشت بیش از حد از سفره‌های آبِ زیرزمینی (aquifer) یا رودخانه‌ها. تنشِ آب می‌تواند منجر به کاهشِ کیفیتِ منابع آب نیز بشود؛ مثلاً پدیده‌ی خورگی (eutrophication)، آلودگی در اثر نشت مواد آلی، انتشار نمک (saline intrusion) و افزایش شوری.
نسخهٔ قابل چاپهدف ما در مجلهٔ یوتوپیا افزایش دانایی عمومی دربارهٔ مشکلات اجتماعی و زیست‌محیطی است. مطالب مجله با عشق انتخاب، ترجمه و منتشر می‌شوند. بهترین و تنها دلگرمی برای ما این است: مطالب ما را بخوانید، درباره‌شان فکر کنید، با ما حرف بزنید! توجه داشته باشید که انتشار مطالب در یوتوپیا به معنای تأییدِ بی‌قید و شرطِ محتوای آن‌ها و یا حمایت از سوابق اجتماعی-سیاسی-فکری به‌وجودآورندگان‌شان نیست.
من در حوزهٔ مدیریت و مهندسی محیطی تحقیق و تدریس می‌کنم: چطور می‌توان کارآیی سیستم‌های شهری و صنعتی را از طریق مطالعهٔ سیستمی، ایجاد پیوندهای موثر بین آن‌ها و مدیریت بهتر پسماندها افزایش داد و ظرفیت‌ها و امکان‌های مختلف را ارزیابی نمود؟ در این حوزه سعی می‌کنم یک عمل‌گرا و ارائه‌دهندهٔ راه‌حل باشم. در پس‌زمینهٔ مطالعاتی‌ام علاقمند به تاریخ، مدرنیت، و شناخت و نقد قطعیت‌ها و اسطوره‌های معاصر هستم. در این حوزه سعی می‌کنم ارائه‌دهندهٔ پرسش‌های رادیکال و دشوار باشم. پیش از این، حدود هشت سال در صنایع بین‌المللی نفت و گاز در ایران و برخی کشورهای حاشیهٔ خلیج‌فارس کار کرده بودم.