جان گریر (John Michael Greer) نویسنده، مورخِ ایدهها، منتقدِ اجتماعی، فعال محیط زیست، وبلاگنویس، رماننویس و ... آمریکایی است. نگاهِ انتقادی او به جامعهی مدرن از دانشِ چندوجهی و غنی او بهره میبرد و لحنی خلاقانه، سرخوشانه و در عین حال صریح دارد.
جان گریر که از برجستهترین متفکران حوزهی اوجِ نفتی (peak oil) و عوارضِ متکثر و بلندمدت آن بر جامعههایِ معاصر است در این نوشته به تأثیرِ اوج نفتی بر تصویر انسان مدرن از هویت جمعی خود میپردازد.
آیا توافق حاصل شده در کنفرانسِ پاریس یک دستاورد مهم محسوب میشود؟ در حالیکه اغلبِ سیاستمداران، رسانههایِ جریانِ اصلی و حتی سازمانهایِ زیستمحیطی پاسخِ مثبتی به این سوال میدهند، نگاههایِ دیگری نیز وجود دارد. در این نوشته با یکی از انتقادیترین مواضع نسبت به توافقِ پاریس و محدودیتهایِ ذاتیِ آن آشنا میشویم؛ روایتی از سردخاکهایِ سیبری، فلوریدایی که زیرِ آب میرود، یخسارهایی که فرو میپاشند و بحرانی طولانی و عمیق که میتواند طومارِ نظامِ اقتصادیِ امروزِ جهان را در هم بپیچد.
پیشرفت چیست؟ تکنولوژیهای پیچیدهتر چگونه میتوانند منجر به سودآوری بیشتر شوند؟ در این نوشته با استفاده از مفهوم اقتصادی «تأثیرات جانبی» با نظریهای جسورانه نسبت به مفهوم پیشرفت و شرایطِ آن آشنا میشویم: پیشرفت نامتنهاهی یک توهم است و به نابودی سیستمهای کلانی که پشتیبان حیات اقتصادی اجتماعی ما هستند منجر میشود.