مصاحبه با عبدالحسین وهاب‌زاده: با توجه به اهمیت فوق‌العادهٔ تجربهٔ طبیعت در کودکی باید گفت که ما در شرایط امروزی زندگی شهری در تامین این تجربه برای کودکان خویش غفلت کرده‌ایم و این غفلت برای آیندهٔ محیط زیست ما می‌تواند بس گران تمام شود. این مطلب برای اولین بار در مجلهٔ دانش‌نامه (و وب‌گاه زیست‌بوم) منتشر شده و مجلهٔ یوتوپیا صرفاً آن‌را جهت بازنشر انتخاب نموده است.
عنوانِ اصلیِ مطلبِ زیر، که به شکلی بیانیه‌گون تدوین شده، «بیانیه‌ای برای پایانِ آرمان‌شهرها: شهرها به مثابهِ سیستم‌هایی زنده» است. نویسنده از شهرِ سالم به مثابهِ مکانی برای ملاقات، مشارکت و اتصال یاد می‌کند، نگرشی که ارائه‌ی روایتی نوین از شهر را طلب می‌کند.
پیدایشِ گونه‌های انسان‌نما بر زمین به چند میلیون سال پیش باز می‌گردد. تمدن‌های بشری چندین هزار سال است که بر کره‌ی زمین ظاهر شده‌اند. با این‌حال، مفهومِ مدرنِ پیشرفت (progress) فقط چند صدسال قدمت دارد که در مقایسه با تاریخِ انسان لحظاتی بیش نیست. اگر بخواهید مفهوم مدرنِ پیشرفت را به «تصویر» بکشید چطور این‌کار را خواهید کرد؟ طبعاً بسته به سلیقه و جهان‌بینی‌تان ابعادِ مختلفی از این مفهوم را برای مصور کردن انتخاب خواهید کرد. طرحِ زیر «شهری بزرگ بر فرازِ یک ماهیِ بزرگ» نام دارد که همان‌طور که از نامش پیداست شهری مدرن را نشان می‌دهد که روی شکمِ یک ماهی بزرگ بنا شده است. اما چطور این طرح می‌تواند تصویری از پیشرفتِ مدرن باشد؟