با کمی دقت در اصطلاحات، استعاره‌ها و روایت‌هایی که به کار می‌بریم متوجه حضور «استعارهٔ جنگ» در آن‌ها می‌شویم. بسیاری از ما، حتی وقتی مترقیانی خواستار گسترش عدالت یا صلح هستیم، برای پیشبرد آرمان‌هایمان «مبارزه» می‌کنیم؛ در جنگ‌ها و جبهه‌هایی که همیشه خودمان را در قسمت خوب‌هایشان قرار می‌دهیم. نویسندهٔ این یادداشت خود روزی یکی از این جنگجویان بوده و مخاطبانش را به این دعوت می‌کند که خارج از استعاره‌های جنگ فکر کنند.
دیوارهای بلندِ این تمدن به ظاهر «جهانی» شاید بتوانند سرعتِ حرکتِ آواره‌های سوری را کم کنند یا شاید بتوانند به کلی مانع از ورودِ آن‌ها به خانه‌های امروز امنِ ما شوند، اما هیچ دیواری نمی‌تواند جلویِ جسدِ کودکِ سوری را بگیرد. هیچ دریایی آن‌قدر عمیق نیست که بتواند جسدِ کودکِ سوری را در بر گیرد و دم بر نیاورد. جسدِ کودکِ سوری از جغرافیایِ جدیدی سخن می‌گوید. جغرافیایی «جهانی‌سازی شده» که کودکِ آواره‌ی سوری در آن جایی ندارد، اما جسدش از فرازِ دریاها و دیوارها عبور می‌کند؛ از مقابلِ دوربین‌ها می‌گذرد، در قلب‌های تک‌تک‌مان می‌نشیند و بی‌صدا می‌پرسد: مسئولیتِ تو چه می‌شود؟
این مقاله نوشته‌ی «جیانلوکا سرا»، فعال محیط زیست و محقق است. او بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۱ از طریق سازمان‌های بین‌المللی مختلف در سوریه شاغل بوده و دولت سوریه را در پیشبرد برنامه‌های حفاظت از محیط زیست یاری می‌کرده است. او معتقد است که جنگ داخلی در سوریه نتیجهٔ گسترش بیابان و تخریب اکولوژی شکنندهٔ دشت‌های سوریه است. فرایندی که از ۱۹۵۸ یعنی زمانی که دروازه‌ی «سرزمین‌های مشترکِ متعلق به قبایل بادیه‌نشین» به روی چرای نامحدود دام‌ها گشوده شد، آغاز گردید. این امر نه تنها به فروپاشی اکوسیستم منطقه انجامید، بلکه نهایتاً منجر به تخلیه‌ی منابع آب و از میان رفتن کشاورزی منطقه‌های وسیعی از سوریه نیز شد. شکستِ دولت سوریه در یافتن راه‌کاری برای جلوگیری از این روند تخریبی، در نهایت به آشوب اجتماعی و جنگ داخلی انجامید.
هانس روسلینگ که تسلط ویژه‌ای در ارائه‌‌ی شیوا و ساده‌فهم مطالب دارد، درباره‌ی آواره‌های سوریه و سیاست‌های اتحادیه‌ی اروپا که پناه جستن به کشورهای اروپایی را دشوار می‌کند توضیح می‌دهد. ویدئو دارای زیرنویس فارسی است که می‌توانید آن‌را از داخل نمایش‌گر یوتیوب فعال کنید.
طرحی از یک هنرمند فلسطینی به نام خلیل رباح که ساکن رام‌آلله واقع در کرانه‌ی باختری رود اردن است. او در این طرح ناو هواپیمابری را تصویر کرده که سطح آن به مزرعه تبدیل شده است.