در اکولوژی (یا اصولا علوم مربوط به سیستم‌های پیچیده) تاب آوری (resilience) به ظرفیت یک اکوسیستم در پاسخ دادن به اختلالات (disturbances) یا نابسامانی‌ها (perturbation) گفته می‌شود؛ به گونه‌ای که بتواند در برابر خسارت‌های وارد شده از خود مقاومت نشان دهد و به سرعت بهبود یابد. عوامل اختلال می‌توانند ناشی از پدیده‌های تصادفی مانند آتش‌سوزی، سیل، طوفان، انفجار جمعیت حشره‌ها باشد و یا در اثر فعالیت‌های انسان؛ فرضاً نابودسازی جنگل‌ها یا معرفی کردن گونه‌های جدید جانوری یا گیاهی به یک اکوسیستم بیگانه. چنانچه اختلالات یا نابسامانی‌ها به اندازه‌ی کافی بزرگ باشند اکوسیستم از یک آستانه‌ی تحمل (threshold) عبور می‌کند و از آن پس فرایند‌ها و ساختارهای دیگری بر ساز و کار آن مسلط می‌شوند. در این صورت حتی اگر عوامل تحریک کاهش یابند یا حذف شوند اکوسیستم به وضعیت قبلی خود بازنخواهد گشت و تعادل پویای (steady state) جدیدی را خواهد جُست.
نسخهٔ قابل چاپهدف ما در مجلهٔ یوتوپیا افزایش دانایی عمومی دربارهٔ مشکلات اجتماعی و زیست‌محیطی است. مطالب مجله با عشق انتخاب، ترجمه و منتشر می‌شوند. بهترین و تنها دلگرمی برای ما این است: مطالب ما را بخوانید، درباره‌شان فکر کنید، با ما حرف بزنید! توجه داشته باشید که انتشار مطالب در یوتوپیا به معنای تأییدِ بی‌قید و شرطِ محتوای آن‌ها و یا حمایت از سوابق اجتماعی-سیاسی-فکری به‌وجودآورندگان‌شان نیست.
من در حوزهٔ مدیریت و مهندسی محیطی تحقیق و تدریس می‌کنم: چطور می‌توان کارآیی سیستم‌های شهری و صنعتی را از طریق مطالعهٔ سیستمی، ایجاد پیوندهای موثر بین آن‌ها و مدیریت بهتر پسماندها افزایش داد و ظرفیت‌ها و امکان‌های مختلف را ارزیابی نمود؟ در این حوزه سعی می‌کنم یک عمل‌گرا و ارائه‌دهندهٔ راه‌حل باشم. در پس‌زمینهٔ مطالعاتی‌ام علاقمند به تاریخ، مدرنیت، و شناخت و نقد قطعیت‌ها و اسطوره‌های معاصر هستم. در این حوزه سعی می‌کنم ارائه‌دهندهٔ پرسش‌های رادیکال و دشوار باشم. پیش از این، حدود هشت سال در صنایع بین‌المللی نفت و گاز در ایران و برخی کشورهای حاشیهٔ خلیج‌فارس کار کرده بودم.