1394 - page 5

یک هنرمند مفهومی اسکاتلندی به نام کِی‌تی پَترسون برای خلقِ یکی از آثارِ هنری‌اش دست به اقدامی غیرمتعارف زده است. او قصد دارد کتاب‌خانه‌ای در آینده درست کند؛ کتاب‌خانه‌ای که کتاب‌هایش از درخت‌هایی که در سال ۲۰۱۴ کاشته شده‌اند تولید خواهند شد و متنِ آن‌ها در سال‌های آینده نوشته می‌شود اما تا یک قرنِ دیگر خوانده نخواهد شد. جوهرِ این پروژه «رویاندنِ کتاب» است؛ که با همکاری درخت‌ها، مولف‌ها و هنرمندان انجام می‌شود.

جامعه‌ی پاکستان در آستانه‌ی فاجعه‌ای عظیم قرار دارد: کمبودِ آب، کابوسِ دوردستِ بسیاری از جوامعِ جهان، امروز برای پاکستان یک واقعیت بسیار نزدیک است. از لحاظِ حجمِ کل، پاکستان چهارمین نرخِ مصرفِ آب در جهان را دارد. شدتِ مصرفِ آب، به معنای حجمِ آبی که به ازای یک واحد تولیدِ ناخالصِ ملی مصرف می‌شود، در پاکستان بالاترین در جهان است؛ به این معنا که هیچ اقتصادی در جهان نیست که به اندازه‌ی اقتصادِ پاکستان به آب وابسته باشد. اما مصرفِ زیادِ آب در پاکستان وقتی به پیش‌درآمدی برای فاجعه تبدیل می‌شود که آن‌را در کنارِ منابعِ رو به زوالِ آب در این کشور قرار دهیم: از لحاظِ «تنشِ آب» پاکستان رتبه‌ی سوم در جهان را داراست.

نداشتنِ اشتغالِ مدرن لزوماً به معنای بی‌کاری نیست، اگرچه تمایلِ جامعه‌ی مدرن به این است که فردِ بدونِ شغل را بی‌ارزش و انگل جلوه دهد. با این‌حال می‌توان به صورتی مفید و خلاقانه بی‌شغل بود، به این معنا که از فرصت و وقتِ به دست آمده در اثر خروج از چرخه‌های مصرف‌گرایی مدرن برای افزایشِ کیفیتِ معیشت خود و اطرافیانِ خود استفاده کرد. در جوامع مدرن این کارِ ساده‌ای نیست، اما نمونه‌هایی هستند که امکان‌هایی دیگرگون را به ما نشان می‌دهند. در این نوشته به دو مثالِ کوتاه اشاره می‌کنیم.

نتیجه‌ی یک نظرسنجی که توسطِ موسسه‌ی سنجشِ افکارِ عمومی دانشگاهِ مینه‌سوتای آمریکا انجام شده نشان می‌دهد که اکثریتِ پاسخ‌دهنده‌ها از این‌که موضوع‌های بسیار ساده و بدیهی را به افرادِ احمق حالی کنند خسته شده‌اند و به این نتیجه رسیده‌اند که در آینده به کلی قیدِ بحث کردن و متقاعد کردن این نوع آدم‌ها را بزنند. (نوشته‌ی طنزآمیز)