به گزارشِ «برنامهٔ محیط زیست سازمان ملل» بیش از ۹۰٪ «پسماندهای الکترونیک» تولید شده در جهان، شامل کامپیوترها و گوشی‌های تلفن همراه، به صورت غیرقانونی تجارت و در کشورهای فقیرتر جهان به صورتی نامناسب دفع می‌شود. ارزش سالیانهٔ این تجارت غیرقانونی حدود ۱۹ میلیارد دلار است. جرمِ این پسماندها بیش از ۴۰ میلیون تن در سال است که پیش‌بینی می‌شود تا ۲۰۱۷ به ۵۰ میلیون تن در سال برسد.
یک جامعه وقتی رشد می‌کند که پیرانش نهال‌هایی بکارند که مطمئنند هرگز زیر سایه‌شان نخواهند نشست. (ضرب‌المثل یونانی)
یک عکاس نروژی به نام «آندریاس لای» (Andreas Lie) با نگاهی عمیق و شاعرانه، تصویرهای زیبایی از حیاتِ طبیعی زمین خلق کرده است. او به شیوه‌ای ماهرانه تصاویر جانوران مختلف را با زیست‌گاه‌هایی که خانه‌ٔ آن‌ها تلقی می‌شود تلفیق کرده است. هر کدام از عکس‌های او توسط برَهم نِهی و تلفیق دو عکس متمایز شکل گرفته‌اند. این تصاویر داستان‌هایی همبسته از جانوران و زیست‌گاهشان روایت می‌کند. آندریاس در عکس‌هایش جنگل، آب، کوه و حتی شب‌های قطبی را محصور در بدن جانورانی که در آن‌جا زندگی می‌کنند به تصویر می‌کشد. پوست حیوانات به درخت‌ها و پرهایشان به سایبان جنگل تبدیل می‌شود. نتیجه‌ٔ کار بسیار چشم‌گیر است.
پیشرفت چیست؟ تکنولوژی‌های پیچیده‌تر چگونه می‌توانند منجر به سودآوری بیشتر شوند؟ در این نوشته با استفاده از مفهوم اقتصادی «تأثیرات جانبی» با نظریه‌ای جسورانه نسبت به مفهوم پیشرفت و شرایطِ آن آشنا می‌شویم: پیشرفت نامتنهاهی یک توهم است و به نابودی سیستم‌های کلانی که پشتیبان حیات اقتصادی اجتماعی ما هستند منجر می‌شود.
چه نوع رویدادهایی از لحاظ خبری ارزشمند تلقی می‌شوند و معمولاً «داغ» می‌شوند و چه نوع رویدادهایی از لحاظ خبری کم‌ارزش یا بی‌ارزش تلقی می‌شوند و معمولاً با کم‌توجهی روزنامه‌نگاران حرفه‌ای مواجه می‌شوند؟ در این کاریکاتور نگاهی طنز‌آمیز به عرصهٔ تولید و نشر خبر در سطح جهان (و ایران) می‌شود: رویدادها یا موضوع‌هایی که از لحاظ خبری معمولاً ارزشمند تلقی می‌شوند در مقایسه با رویدادها و موضوعاتی مرتبط و چه بسا مهم‌تر که از لحاظ خبری ارزشمند تلقی نمی‌شوند.
اغلب گفته می‌شود که منابع انرژی تجدیدپذیر در مقایسه با منابع فسیلی سودآور نیستند. اما کمتر به این نکته اشاره می‌شود که صنایع وابسته به سوخت‌های فسیلی در اغلب کشورهای جهان از یارانه‌های عظیم دولتی بهره‌مند می‌شوند. تحقیقی که اخیراً توسط صندوق جهانی پول انجام شده پیش‌بینی می‌کند که شرکت‌های فعال در عرصهٔ سوخت‌های فسیلی در سال جاری میلادی (۲۰۱۵) بیش از ۵ تریلیون دلار (۵ هزار میلیارد دلار) یارانهٔ دولتی دریافت می‌کنند، یعنی حدود ۱۰ میلیون دلار در هر دقیقه. این مقدار یارانه بیشتر از کل بودجه‌‌ٔ بهداشت و درمان دولت‌های جهان است و باید در هزینهٔ نهایی سوخت‌های فسیلی لحاظ شود. در این مطلب کوتاه با این تحقیق مهم بیشتر آشنا می‌شویم.
علی‌رغم سوابق نه چندان درخشان شرکت «رویال داچ شِل» در نواحی قطبی، هفتهٔ گذشته دولت آمریکا طرح پیشنهادی این شرکت برای اجرای عملیّات حفاری در منطقه‌ای واقع در شمال آلاسکا را تایید کرد. به نشانهٔ اعتراض، حدود ۲۰۰ «فعالِ کایاک‌سوار» بندرگاهِ شهر سیاتل (واقع در شمال غربی خاک اصلی آمریکا) را با قایق‌هایشان اشغال کردند. در این اقدام سمبولیک، این افراد که شامل فعالان محیط زیست، بومیان آمریکایی و شهروندانِ منطقه بودند، دکل حفاری عظیم شرکت شل که قرار است به زودی عازم مناطق قطبی شود را محاصره کردند. آن‌ها با آغاز عملیّات حفاری شرکت شل به منظور استخراج نفت و گاز در مناطق قطبی مخالفند. اما حرکت این افراد حامیان و منتقدانی دارد. نظر شما به کدام گروه نزدیک‌تر است؟ اقدام کایاک‌سواران معترض را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
یک شرکت سوئدی مدعی است که کارآمدترین نیروگاه برق خورشیدی در جهان را ساخته است. این سیستم در حال حاضر در صحرای کالاهاری واقع در کشور آفریقای جنوبی تست می‌شود. این سیستم از یک جفت آینهٔ مقعر بزرگ به قطر ۱۲ متر تشکل شده که در فاصلهٔ کانونی خود یک موتور استرلینگ دارند. این آینه‌ها به صورت پیوسته به سمت خورشید تغییر زاویه می‌دهند تا میزان جذب انرژی خورشیدی را بیشینه کنند. روش تولید برق بسیار ساده است: انرژی خورشیدی در کانون آینه‌های مقعر متمرکز می‌شود و موتور استرلینگ را به حرکت در می‌آورد که به نوبهٔ خود برق تولید می‌کند.
«نفيز احمد» روزنامه‌نگار تحقیقی بریتانیایی می‌نویسد: حملهٔ نظامی به زیرساخت‌های غیرنظامی یک کشور، به ویژه شبکهٔ آب آشامیدنی آن، مطابق معاهده‌نامهٔ ژنو جنایت جنگی تلقی می‌شود. اما این دقیقاً کاری است که نیروهای ناتو در لیبی انجام دادند و قذافی را مسئول این خسارت‌ها معرفی کردند. از آن زمان تاکنون، وضعیت زیرساخت‌های آب‌رسانی این کشور بدتر و بدتر و رنج مردم لیبی زیادتر و زیادتر شده است. نابود کردن عامدانهٔ زیرساخت‌های آب‌رسانی یک کشور، با آگاهی از این‌که چنین کاری منجر به کشته شدن جمعیت زیادی خواهد شد، فقط یک جنایت جنگی ساده نیست، بلکه یک استراتژی مبتنی بر قتل عام است.
انیمیشن کوتاه و زیبای «آبوئه‌لا گریلو» ساختهٔ «دنیس چاپون» و محصول کشور دانمارک است. این فیلم دربارهٔ کشور بولیوی، دسترسی به آب، جهانی شدن، فساد، حقوق مردم و محافظت از منابع طبیعی است. آبوئه‌لا گریلو سمبل منابع آب و سایر منابع طبیعی است: هر بار که آواز می‌خواند، باران می‌بارد. در آغاز فیلم، «آبوئه‌لا گریلو» که در افسانه‌های سرزمین‌های کم ارتفاع بولیوی به معنای «مادربزرگ زنجره» و در واقع اشاره‌ای به یک خوانندهٔ معاصر بولیویایی است، از سرزمین‌های کم ارتفاع طرد می‌شود. سپس راهی شرقِ کوهستان‌های آند شده و در مسیر با لاماها خوش و بش می‌کند و از فروشنده‌ای خیابانی نوشیدنی دریافت می‌کند.... اما بهتر است باقی داستان را در خود انیمیشن ببینید! تصویرپردازی به کار گرفته‌شده در این انیمیشن برانگیزاننده و نوستالژیک است و اشاره‌های ریز و درشت بسیاری نیز به فرهنگ بولیوی دارد. اگر چه در آوازهای زمینه کلمه‌هایی به کار برده می‌شود، اما تأکید روی واژه‌ها نیست که در مجموع به موسیقی و تصویر کیفیتی جهانی می‌دهد.
با در نظر گرفتن همهٔ هزینه‌های فردی و اجتماعی و همین‌طور هزینه‌های غیرمستقیم، کدام روش حمل و نقل در شهر ارزان‌تر است: دوچرخه یا ماشین؟ تحقیق اخیر انجام شده در دانشگاه لوندِ سوئد سعی کرده پاسخ این سوال را دربارهٔ شهر کپنهاگ دانمارک بدهد. شهرداری این شهر می‌خواهد بداند که آیا سرمایه‌گذاری برای مسیرهای دوچرخه در این شهر تصمیم درستی است یا خیر. در این نوشتهٔ کوتاه خلاصه‌ای از یافته‌های منتشر شده در این تحقیق را می‌خوانید.