حس حیرت ما را بخشنده‌تر می‌کند

آیا تا به حال در مواجهه با پدیده‌ای باشکوه، پیچیده یا عظیم حیرت کرده‌اید؟ آیا تا به حال در مقابلِ عظمتِ کهکشان‌های دوردست یا پیچیدگیِ صبورانه‌ی یک درختِ کهنسال احساسِ‌ فروتنی و کوچکی کرده‌اید؟ تأثیرِ این احساس در شما چه بوده است؟ آیا شما را بخشنده‌تر و مهربان‌تر کرده یا برعکس؟

تحقیقاتِ اخیری که در دانشگاهِ برکلی کالیفرنیا انجام شده^{[۱]Piff, P.K., Dietze, P., Feinberg, M., Stancato, D.M., Keltner, D., 2015. Awe, the small self, and prosocial behavior. Journal of Personality and Social Psychology 108, 883–۸۹۹٫ doi:10.1037/pspi0000018} این نظریه را که حسِ حیرت (awe) می‌تواند انسان‌ها را به هم نزدیک‌تر کند تأیید می‌کند. نتیجه‌ی این تحقیقات نشان می‌دهد افرادی که حیرت را تجربه می‌کنند تمایلِ بیشتری به بخشندگی و بروزِ رفتارهای جامعه‌پسند دارند. علاوه بر آن، افرادی که حسِ حیرت را تجربه می‌کنند رفتارهای اخلاقی‌تری از خود نشان می‌دهند. شرکت کنندگان در این تحقیقات بارها گفتند که «کاهشِ اهمیتِ فردی در برابرِ پدیده‌ای بزرگ‌تر و نیرومندتر باعث شده که حسِ همبستگی و نزدیکی با سایرین در آن‌ها تقویت شود.» ظاهراً داشتنِ حسِ «خودِ کوچک» (small self) منجر به بروزِ رفتارِ اخلاقی می‌شود و تجربه‌ی حیرت، افراد را به یاری رساندن به یکدیگر ترغیب می‌کند. خودِ کوچک و تجربه‌ی حسِ حیرت نسبت به کره‌ی زمین، حیات و پیچیدگی‌هایی که پیرامونِ ما وجود دارد نقطه‌ی مقابلِ خودبزرگ‌بینی و غرور در مواجهه با جهانِ پیرامون است، نگاهی که در آن هیچ حیرتی وجود ندارد.

این طور به نظر می‌رسد که حسِ حیرت می‌تواند به بهتر شدنِ دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم کمک کند.

نسخهٔ قابل چاپ