کمبودِ آب (water scarcity) به حجمِ منابعِ آبِ موجود (یا فقدانِ آن‌ها) اشاره می‌کند که معمولاً از طریقِ تقسیمِ «میزانِ مصرفِ آب توسط انسان» به «منابعِ آبِ موجود در یک منطقه‌ی معین» به دست می‌آید. کمبودِ آب یک شاخصِ فیزیکی و عینی است که می‌توان آن‌را در منطقه‌های مختلف و در زمان‌های مختلف اندازه‌گیری کرد.
همه ساله، بیش از ۲.۸ میلیارد نفر از مردم جهان بیش از یک ماه از سال با مشکلِ کمبودِ آب مواجه هستند. بیش از ۱.۲ میلیارد نفر از مردمِ جهان به آب آشامیدنی پاکیزه دسترسی ندارند. کمبود آب، شاملِ «تنشِ آب» (water stress)، «کم آبی» (water shortage) و «بحرانِ آب» (water crisis) است. کمبودِ آب در اثر دو مکانیسم ایجاد می‌شود: کمبود آبِ فیزیکی (مطلق) و کمبودِ آب اقتصادی. کمبودِ آبِ فیزیکی به فقدان منابع آبِ طبیعی به اندازه‌ی نیاز منطقه گفته می‌شود، در حالی که کمبودِ آبِ اقتصادی به خاطر مدیریت ضعیف منابعِ آب ایجاد می‌شود.
نسخهٔ قابل چاپهدف ما در مجلهٔ یوتوپیا افزایش دانایی عمومی دربارهٔ مشکلات اجتماعی و زیست‌محیطی است. مطالب مجله با عشق انتخاب، ترجمه و منتشر می‌شوند. بهترین و تنها دلگرمی برای ما این است: مطالب ما را بخوانید، درباره‌شان فکر کنید، با ما حرف بزنید! توجه داشته باشید که انتشار مطالب در یوتوپیا به معنای تأییدِ بی‌قید و شرطِ محتوای آن‌ها و یا حمایت از سوابق اجتماعی-سیاسی-فکری به‌وجودآورندگان‌شان نیست.
من در حوزهٔ مدیریت و مهندسی محیطی تحقیق و تدریس می‌کنم: چطور می‌توان کارآیی سیستم‌های شهری و صنعتی را از طریق مطالعهٔ سیستمی، ایجاد پیوندهای موثر بین آن‌ها و مدیریت بهتر پسماندها افزایش داد و ظرفیت‌ها و امکان‌های مختلف را ارزیابی نمود؟ در این حوزه سعی می‌کنم یک عمل‌گرا و ارائه‌دهندهٔ راه‌حل باشم. در پس‌زمینهٔ مطالعاتی‌ام علاقمند به تاریخ، مدرنیت، و شناخت و نقد قطعیت‌ها و اسطوره‌های معاصر هستم. در این حوزه سعی می‌کنم ارائه‌دهندهٔ پرسش‌های رادیکال و دشوار باشم. پیش از این، حدود هشت سال در صنایع بین‌المللی نفت و گاز در ایران و برخی کشورهای حاشیهٔ خلیج‌فارس کار کرده بودم.