با معیارهایِ بازار، انرژیِ هسته‌ای نه مقرون به صرفه است و نه به ریسک‌اش می‌ارزد. اگر مالکان و مجریانِ نیروگاه‌هایِ هسته‌ای در قبالِ همه‌ی تعهدات يک سانحه‌ی هسته‌ای مسئولیت می‌داشتند و بدونِ برخورداری از یارانه‌ها مجبور به رقابت با سایرِ گزینه‌های تولیدِ انرژی می‌بودند، هیچ‌کس هرگز در گذشته نیروگاهِ هسته‌ای نمی‌ساخت، هیچ‌کس امروز نیروگاهِ هسته‌ای نمی‌ساخت و همه در اسرعِ وقت از کسب و کارِ انرژیِ هسته‌ای خارج می‌شدند.
پیرامونِ انرژیِ هسته‌ای حرف‌های مثبت و منفیِ زیادی زده می‌شود، اما گروهِ روزافزونی از کارشناسان معتقدند که ریسک‌ها و هزینه‌های این فن‌آوری (در مقایسه با سایرِ گزینه‌های تجدیدپذیرِ تولید انرژی) بیش از اندازه زیاد است. در این نوشته یکی از کارشناسانِ منتقدِ انرژیِ هسته‌ای ایرادهای وارده به آن‌را جمع‌بندی می‌کند.
پیشرفت چیست؟ تکنولوژی‌های پیچیده‌تر چگونه می‌توانند منجر به سودآوری بیشتر شوند؟ در این نوشته با استفاده از مفهوم اقتصادی «تأثیرات جانبی» با نظریه‌ای جسورانه نسبت به مفهوم پیشرفت و شرایطِ آن آشنا می‌شویم: پیشرفت نامتنهاهی یک توهم است و به نابودی سیستم‌های کلانی که پشتیبان حیات اقتصادی اجتماعی ما هستند منجر می‌شود.