روی‌کردهایِ تکنولوژیکی نسبت به مشکلاتِ زیست‌محیطی جذابیتِ ویژه‌ای دارند، چرا که اغلب بر این فرض استوارند که ورودِ آن‌ها با نظمِ موجودِ اجتماعی و اقتصادی در تضاد نیست و در عوض می‌توانند بسیاری از مشکلاتِ ما را حل کنند. هَک کردنِ زمین اصطلاحی است که نویسنده‌ی این مطلب برایِ توصیفِ «مهندسیِ زمین» به کار می‌گیرد. اغلبِ این روش‌ها برای مقابله با پدیده‌ی بحران‌سازِ گرمایشِ زمین پیشنهاد می‌شوند و مقبولیتِ روزافزونی یافته‌اند. اما آیا مهندسیِ زمین روی‌کردی موثر است؟
بیشتر دانشمندان و افرادی که با مفاهیم اکولوژی، قوانین ترمودینامیک و همین‌طور روندهای فعلی رشد جوامع بشری آشنا هستند نگران وضعیت آینده‌ی انسان در کرهی زمین هستند. به عبارت دیگر شرایط زندگی برای ما انسان‌ها در کرهی زمین به فردی شبیه است که از شدت بیماری در حال مرگ است و نشانه‌های حیاتی او در حال تحلیل رفتن است. تا این‌جا اغلب افراد مطلع متفق‌القول هستند. اما چاره چیست؟ این فرد بیمار را چطور می‌توان درمان کرد؟ این‌جاست که اختلاف نظرها جدی می‌شود و صاحب‌نظران مختلف راه‌حل‌های مختلفی ارائه می‌دهند. در این نوشته با دو دیدگاه اصلی (و دو کتاب) درباره‌ی روش‌های رویارویی با چالش‌های زیست‌محیطی بزرگی که پیش روی بشر قرار دارد آشنا می‌شویم.