بحران آب

«نفيز احمد» روزنامه‌نگار تحقیقی بریتانیایی می‌نویسد: حملهٔ نظامی به زیرساخت‌های غیرنظامی یک کشور، به ویژه‌ شبکهٔ آب آشامیدنی آن، مطابق معاهده‌نامهٔ ژنو جنایت جنگی تلقی می‌شود. اما این دقیقاً کاری است که نیروهای ناتو در لیبی انجام دادند و قذافی را مسئول این خسارت‌ها معرفی کردند. از آن‌ زمان تاکنون، وضعیت زیرساخت‌های آب‌رسانی این کشور بدتر و بدتر و رنج مردم لیبی زیادتر و زیادتر شده است. نابود کردن عامدانهٔ زیرساخت‌های آب‌رسانی یک کشور، با آگاهی از این‌که چنین کاری منجر به کشته شدن جمعیت زیادی خواهد شد، فقط یک جنایت جنگی ساده نیست، بلکه یک استراتژی مبتنی بر قتل عام است.

بحران بی‌آبی در شهر سائوپائولوی برزیل روز به روز جدی‌تر می‌شود. بحرانی که مستقیماً به رشد جمعیت، آلوده کردن محیط زیست و جنگل‌زدایی وابسته است.