نیویورک‌‌تایمز (خلاصه): بحران بی‌آبی در شهر سائوپائولوی برزیل به مرحله‌ی خطرناکی رسیده است. درست است که رود آمازون و چندین رود عظیم دیگر در کشور برزیل جاری هستند. درست است که در این کشورهای سدّهایی بنا شده که یک هشتم آب شیرین جهان را در خود جای داده‌اند. درست است که این کشور این‌قدر آب شیرین دارد که بعضاً به آن لقب «عربستانِ آب» داده‌اند؛ چرا که اگر عربستان بر فراز دریایی از نفت قرار گرفته، برزیل روی دریایی از آبِ شیرین سوار است… همه‌ی این‌ها درست. با این‌حال سائوپائولو که بزرگ‌ترین و ثروتمندترین شهر برزیل است با شرایط دیگری رو به رو است: در این شهر بحرانِ بی‌آبی روز به روز جدی‌تر می‌شود.
منطقه‌ی جنوبِ شرقی برزیل در حال دست و پنجه نرم کردن با شدیدترین خشک‌سالی یک قرن گذشته است. این در حالی است که آلودگی رودخانه‌ها، جنگل‌زدایی و رشد جمعیت تاثیر این خشک‌سالی را به مراتب شدیدتر کرده است. بزرگ‌ترین سفره‌ی آب زیرزمینی که تأمین کننده‌ی بخش بزرگی از آب شهر است، تقریباً به کلّی خالی شده است. پیش‌بینی می‌شود که این سفره تا پایان سال جاری میلادی به کلی خشک شود!
به گفته‌ی یک کارشناس آب برزیلی، تخریب محیط زیست و ضعف مدیریت بزرگ‌ترین عامل‌های بروز این بحران هستند. از بین بردن جنگل‌ها و تالاب‌های اطراف شهر که منجر به جذب آبِ باران و ارسال نهایی آن به سفره‌های آب زیرزمینی منطقه می‌شدند از مهم‌ترین این عوامل است. اما فرایند جنگل‌زدایی در دوردست‌ها نیز احتمالاً در خشک‌سالی این قسمت از برزیل دخیل بوده است. صدها کیلومتر دورتر جنگل‌ها تخریب می‌شوند و در نتیجه ظرفیت زمین برای آزادسازی رطوبت به جو کاهش می‌یابد که به نوبه‌ی خود باعث کاهش بارندگی در مناطق جنوبی برزیل می‌شود.
پرسشی که در ذهن همگان می‌چرخد این است: «چطور شد که پرتوان‌ترین و ثروتمندترین شهرِ برزیل، کشوری که فراوانی منابع آب بخشی از غرور ملّی‌اش محسوب می‌شود و در موزه‌هایش نمونه‌ی آب بیش از ۱۵ رود بزرگ با غرور به نمایش گذاشته شده است، به این نقطه‌ی بحرانی رسیده است؟»
یک نویسنده‌ی برزیلی که حدود ۳۰ سال پیش در رمان خود تخریب گسترده‌ی اکوسیستم منطقه‌ی اطراف سائوپائولو را پیش درآمد بروز بحران‌های عمیق و به ویژه بحرانِ آب دانسته بود می‌گوید:
من به هیچ عنوان از این وضعیت متعجب نیستم. بیشتر شهروندان تلاشی برای کاهش مصرف آب خانه‌هایشان نمی‌کنند و اصولاً برزیلی‌ها معمولا با آرامشی ویژه با رسوایی‌های سیاسی و فجایع طبیعی برخورد می‌کنند. بیشتر مردم با هیچ چیز عصبانی نمی‌شوند، حتی اگر ما خیلی راحت به سوی نابودی‌مان در حرکت باشیم.
هدف ما در مجلهٔ یوتوپیا افزایش دانایی عمومی دربارهٔ مشکلات اجتماعی و زیست‌محیطی است. مطالب مجله با عشق انتخاب، ترجمه و منتشر می‌شوند. بهترین و تنها دلگرمی برای ما این است: مطالب ما را بخوانید، درباره‌شان فکر کنید، با ما حرف بزنید! توجه داشته باشید که انتشار مطالب در یوتوپیا به معنای تأییدِ بی‌قید و شرطِ محتوای آن‌ها و یا حمایت از سوابق اجتماعی-سیاسی-فکری به‌وجودآورندگان‌شان نیست.
برخی از ترجمه و ویرایش متن‌های منتشر شده در یوتوپیا توسط گروه ترجمه انجام می‌گیرد.
