آیا احداثِ سدهایِ عظیمِ مولدِ نیرویِ برق‌آبی، آن‌طور که طرف‌دارانِ آن‌ها مدعی هستند، روشِ خوبی برایِ تولیدِ انرژیِ پاک، ارزان و تجدیدپذیر است؟ نویسنده‌ی این مقاله نشان می‌دهد که پاکی، ارزانی و تجدیدپذیریِ نیرویِ برق‌آبی یک افسانه است.
آیا توافق حاصل شده در کنفرانسِ پاریس یک دستاورد مهم محسوب می‌شود؟ در حالی‌که اغلبِ سیاست‌مداران، رسانه‌هایِ جریانِ اصلی و حتی سازمان‌هایِ زیست‌محیطی پاسخِ مثبتی به این سوال می‌دهند، نگاه‌هایِ دیگری نیز وجود دارد. در این نوشته با یکی از انتقادی‌ترین مواضع نسبت به توافقِ پاریس و محدودیت‌هایِ ذاتیِ آن آشنا می‌شویم؛ روایتی از سردخاک‌هایِ سیبری، فلوریدایی که زیرِ آب می‌رود، یخسارهایی که فرو می‌پاشند و بحرانی طولانی و عمیق که می‌تواند طومارِ نظامِ اقتصادیِ امروزِ جهان را در هم بپیچد.
این دو اسلاید به شکلی ساده نقش تکمیلی علوم تجربی و علوم انسانی را نمایش می‌دهند.
اگر بخواهید تغییرِ اقلیم و اهمیتِ آن‌را به زبانی ساده و موجز شرح دهید چکار می‌کنید؟ در این اسلاید یک پیشنهاد ارائه شده است که تغییر اقلیم و اهمیتِ آن را در ۷ جمله توضیح می‌دهد.
روی‌کردهایِ تکنولوژیکی نسبت به مشکلاتِ زیست‌محیطی جذابیتِ ویژه‌ای دارند، چرا که اغلب بر این فرض استوارند که ورودِ آن‌ها با نظمِ موجودِ اجتماعی و اقتصادی در تضاد نیست و در عوض می‌توانند بسیاری از مشکلاتِ ما را حل کنند. هَک کردنِ زمین اصطلاحی است که نویسنده‌ی این مطلب برایِ توصیفِ «مهندسیِ زمین» به کار می‌گیرد. اغلبِ این روش‌ها برای مقابله با پدیده‌ی بحران‌سازِ گرمایشِ زمین پیشنهاد می‌شوند و مقبولیتِ روزافزونی یافته‌اند. اما آیا مهندسیِ زمین روی‌کردی موثر است؟
اشتباه خواهد بود اگر فکر کنیم تأثیراتِ کربنی که در جو منتشر می‌کنیم به چند دهه یا قرن محدود خواهد شد. مسئولیتِ بینِ‌نسلیِ ما شاملِ آینده‌ای بَس‌دورتر می‌شود که ممکن است به ده‌ها یا صدها هزار سال برسد. این نوشته به مناسبتِ برگزاریِ کنفرانسِ تغییرِ اقلیم در پارس منتشر می‌شود.