پادکست‌ها

برایِ ارتباط با سیاره‌مان زمین دو راه پیشِ روی‌مان قرار دارد: می‌توانیم مثلِ یک گردش‌گر رفتار کنیم و به زمین به مثابهِ تأمین‌کننده‌ی انواعِ کالا و خدمات برایِ مصرف، لذت و شادی‌مان نگاه کنیم؛ یا این‌که می‌توانیم به مثابهِ زائرانِ زمین رفتار کنیم و به سیاره‌مان نگاهی توأم با احترام و قدرشناسی داشته باشیم. گردش‌گران ارزشِ زمین و همه‌ی ثروت‌های طبیعی‌اش را فقط در رابطه با مفید بودنِ آن برای خودشان تفسیر می‌کنند. زائران اما سیاره را موجودی مقدس می‌بینند و ارزشِ ذاتیِ حیات را به رسمیت می‌شناسند. زمینِ زنده به خودیِ خود خوب است؛ با همه‌ی زیبایی‌ و وقارش.

گونه‌ی انسان توانایی‌های شگفت‌انگیزی دارد، اما بدونِ شک نقاطِ ضعف بسیاری نیز دارد. اجازه دهید شرحِ این نقطه‌ضعفِ بزرگ را نه از زبانِ یک فلیسوف، زیست‌شناس یا روان‌شناس، بلکه از زبانِ یک فیزیک‌دان بشنویم. او این نقطه ضعف را به رشدِ نمایی بی‌وقفه، نظیرِ آن‌چه در اقتصادِ قرنِ اخیر و تا به امروز شاهدش بوده‌ایم متصل می‌کند. آلبرت بارتلت با ارائهٔ مثالی ساده و آموزنده نشان می‌دهد که منابعی که در دسترس ما قرار دارند حتی اگر بسیار زیاد به نظر برسند محدود هستند و رشد نمایی مصرف آن‌ها می‌تواند به شکلی غیرمنتظره به زوال‌شان منجر شود و ما را غافل‌گیر نماید. این مطلب را می‌توانید به صورت فایل صوتی نیز بشنوید.

صنعت جهانی نساجی، پوشاک و فَشن (به طور خلاصه صنعت فَشن) یکی از بزرگ‌ترین صنایع جهان است. ارزش سالیانهٔ محصولات تولید شده در این صنعت به بیش از یک و نیم تریلیون دلار (هزار و پانصد میلیارد دلار) می‌رسد. از هر شش نفر شاغل در جهان، یک نفر در صنعت فَشن مشغول به کار است. این صنعت یکی از جهانی‌‌شده‌ترین صنایع جهان است و ریشه‌های آن به دوران امپراطوری بریتانیا باز می‌گردد. اما این صنعت گناه‌کار است و گناهِ اصلی آن این است که سیستمی برپایهٔ تقلید‌کاری، بهره‌برداری، استثمار و تخریب محیط زیست را زیر نقابی از جنس «نوآوری» پنهان می‌کند.