اشتباه خواهد بود اگر فکر کنیم تأثیراتِ کربنی که در جو منتشر می‌کنیم به چند دهه یا قرن محدود خواهد شد. مسئولیتِ بینِ‌نسلیِ ما شاملِ آینده‌ای بَس‌دورتر می‌شود که ممکن است به ده‌ها یا صدها هزار سال برسد. این نوشته به مناسبتِ برگزاریِ کنفرانسِ تغییرِ اقلیم در پارس منتشر می‌شود.
بسیاری از مدافعانِ ادامه‌ی استفاده از سوخت‌های فسیلی این طور استدلال می‌کنند که در آینده خواهیم توانست تکنیک‌هایی برای جذبِ گازکربنیک از جو اختراع کنیم. در نتیجه جای هیچ نگرانی نیست، چرا که مثلاً می‌توان تعدادِ زیادی درخت کاشت، آن‌ها را سوزانید و گازکربنیکِ حاصله را گردآوری و فشرده کرد و در نقطه‌ای دفن نمود. این کار باعث می‌شود که گازکربنیک منتشر شده توسطِ احتراقِ سوخت‌های فسیلی به زمین بازگردد. اما آیا این استدلال درست است؟ آیا می‌توانیم دل به چنین راهِ حل‌هایی ببندیم و همچون گذشته به سوزاندنِ سوخت‌های فسیلی ادامه دهیم؟