«مصرف‌گرایی» (consumerism) به نوعی نظم و آیین اجتماعی-اقتصادی گفته می‌شود که در آن خرید و مصرف بیشتر کالا و خدمات تشویق می‌شود (و ارزشمند دانسته می‌شود). مفهوم مصرف‌گرایی در اقتصاد، به اتّخاذِ سیاست‌های اقتصادی برای افزایش مصرف اشاره می‌کند. درون‌مایهٔ ایدهٔ مصرف‌گرایی این است که آن‌چه تولید می‌شود و چگونه‌گی تولید آن باید توسط انتخابِ آزادانهٔ مصرف‌کننده‌ها تعیین شود؛ به این ترتیب جهت‌گیری کلّی سازمان‌دهی اقتصادی جامعه را به عهدهٔ مصرف‌کننده‌ها می‌داند.
با پایان یافتنِ قرن بیستم، شیوعِ مصرف‌گرایی به مثابه شیوه‌ای [مطلوب] از زندگی باعثِ ایجاد تحول در همهٔ حوزه‌های سیاست، اقتصاد و فرهنگ شده است. در عین حال، انتقادهای زیادی به شیوع ایدئولوژی مصرف‌گرایی در جامعه‌های مختلف شده است. برخی از منتقدان معتقدند که افزایش مصرف و ترویج فرهنگِ «داشتن» (having) لزوماً کمکی به «زندگیِ خوب» (good life) نمی‌کند و برعکس ممکن است باعث فاصله گرفتن افراد و جامعه از آن شود. برخی دیگر از منتقدان، مصرف‌گرایی را به رشد نامحدود اقتصادی و محدود بودن منابع کرهٔ زمین وابسته می‌دانند و معتقند فرهنگ مصرف‌گرایی «پایا» (sustainable) نیست.
هدف ما در مجلهٔ یوتوپیا افزایش دانایی عمومی دربارهٔ مشکلات اجتماعی و زیست‌محیطی است. مطالب مجله با عشق انتخاب، ترجمه و منتشر می‌شوند. بهترین و تنها دلگرمی برای ما این است: مطالب ما را بخوانید، درباره‌شان فکر کنید، با ما حرف بزنید! توجه داشته باشید که انتشار مطالب در یوتوپیا به معنای تأییدِ بی‌قید و شرطِ محتوای آن‌ها و یا حمایت از سوابق اجتماعی-سیاسی-فکری به‌وجودآورندگان‌شان نیست.